โพลที่บอกว่าฝรั่งเศส รัซเซีย UK เป็นประเทศที่หยาบคาย ตลกมากกกกกกก! ไม่เห็นจริงเลย ปัญญาชนในประเทศเขาทั้งให้โอกาสคน มีความคิดเปิดกว้าง สนับสนุนงานกันเต็มที่ จริงใจ และไม่จำเป็นต้องมีผลประโยชน์
ทำไมรู้สึกว่ามันแตกต่างจริงๆเลย เวลาทำอะไรที่ดีๆและสร้างสรรค์เป็นภาษาไทย ไม่เคยรู้สึกว่ากำลังมีคนทำไปด้วยกันเลย และน้อยมากที่จะได้รับการสนับสนุนหรือกำลังใจ
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนUSเขาถึงถามกันได้ว่าคุณมีความสนใจด้านอะไรบ้าง เรามีช่องทางที่จะสนับสนุนคุณ อยากให้คุณลองsubmit ยังไม่พอเขายังเปิดกว้างสำหรับคำถาม ความต้องการ และข้อเสนอแนะ ทำไมเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติของประเทศเขา หรือว่าประเทศไทยกว้างเกินกว่าที่จะให้โอกาสคนให้ได้ทั่วถึง?
แม้แต่คำติชมยังหาได้ยากมากๆจากคนไทย เบื่อมากค่ะ ทำไมคนไทยชอบเพิกเฉยต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็ไม่สนใจ แม้แต่สักนิดก็ไม่มี บางครั้งยิ้มสวยๆของคนไทยมันก็มีเส้นบางๆกั้นอยู่ระหว่างความเกรงใจกับหน้าไหว้หลังหลอก...
สิ่งที่ไม่เข้าใจมากที่สุดก็คือทำไมคนไทยยิ่งใกล้ยิ่งละเลย? แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆอย่างบริจาคหนังสือพัฒนาการศึกษาให้สามจังหวัด ทำไมคนที่มีอันจะกินในสามจังหวัดเองไม่เห็นจะกระตือรือร้นเท่าคนนอกพื้นที่เลยคะ? ไม่เข้าใจมากๆถึงมากที่สุด ทำไมถึงชอบละเลยสิ่งพื้นฐานที่มันอยู่ใกล้ๆ เรียนคณิตศาสตร์มากกว่าประเทศอื่นตั้งเยอะ แต่ยังมีปัญหาเรื่องการเรียงลำดับการให้ความสำคัญ! บางครั้งยังไม่รู้แกรมม่าก็ให้กล่าวสุนทรพจน์กันเป็นภาษาอังกฤษซะแล้ว คนที่ความรู้ยังไม่ถึงก็เลยพากันเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเก่ง ดี สามารถ ;( เพลียค่ะ
และรู้สึกเหนื่อยกับความมีมารยาทของคนไทยมากค่ะ ไม่รู้ว่าควรจะเรียกกันว่ามีมารยาทดีหรือข้ออ้างในการปกปิดความไม่ฉลาดของตัวเอง อยากรู้อะไรก็ไม่กล้าถาม ต้องพยายามส่อง สืบเสาะแสวงหาด้วยความยากลำบากเอาเอง กลัวเสียหน้าเสียฟอร์ม
จะทักทายถามไถ่สารทุกข์สุขดิบก็ถามกันตามมารยาทหรือไม่ก็ตามบทบาทหน้าที่ คุณภาพคนคุณภาพงานไม่ต้องไปนึกถึงหรอกค่ะ คุณภาพความคิดและจิตใจยังไม่มีกันเลย
สิ่งที่คนไทยชอบมากๆก็คือการท่อง การลอก การจำ มีคำคม วลี คติสอนใจที่จำกันติดหูพูดกันติดปากตั้งเยอะแยะมากมาย แต่ก็อ่านๆจำๆมาจากคนอื่น ตั้งสเตตัสกันเพราะข้อความคมกินใจ ภาษาสละสลวย แต่บางครั้งก็ไม่รู้นัยยะของมันด้วยซ้ำ
มาตรฐานคนไทยต้องขึ้นอยู่กับเส้นสาย รูปลักษณ์ภายนอก และผลประโยชน์ มันเป็นวิถีปฎิบัติและค่านิยมที่ทำลายความตั้งใจจริงและทำให้รู้ซึ้งถึงคำว่าเสียเวลาอย่างเจ็บแสบมากๆค่ะ เมื่อไหร่จะเลิกนึกถึงแต่ตัวเองและเลิกเห็นแก่ตัวกันสักทีคะ? อัดอั้นตันใจที่ยังเป็นได้แค่เยาวชนในสังคมคร่ำครึ ท่ามกลางค่านิยมที่นับวันยิ่งมีแต่จะก้าวถอยหลัง!
Must I write?
Find out the reason that commands you to write; see whether it has
spread its roots into the very depths of your heart; confess to yourself
whether you would have to die if you were forbidden to write.
This most of all: ask yourself in the most silent hour of your night: must I write?
- Rainer Maria Rilke, Letters to a Young Poet
That's awkward moment, so I must write!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น